Өз алдымча отуруп, Мерседес Соса угуп, эс алуу күндүн эми кызыгына батып отуруп, санааркап кетем мамлекеттик маселелерге баш чиритип... А мамлекетте билебиз, маселе көп. Мисалы, билим берүү. Чоң атам Улуттук Университеттин алгачкы бүтүрүүчүлөрүнөн, дипломго чейин деле иштеп келген бирок. Колуна тийген соң диплому, өмүрү да түзүлгөн дароо. Мындан ары, мугалим болот деп. Чоң энем университтен болбосо да, кайсы бир окуу жайдан окуп, ошонун аркасы менен мугалим болуп келген. Өз атам, ал да алып дипломун дароо ишин тапкан. Орустар бизден бөлүнүп кеткиче, ошол кызматын аркалаган. Анан кийинкилерде башталды балекет. Тил билиш керек экен дешти, 3-4 тү үйрөндүк. Компйутер дегени чыкты дешти, чукулуп укулап көп болбосо да тамга тергенди, эсеп кылганды өздөштүрдүк эптеп. А өмүр бою кемирип, иштей турган иштен дагы деле кабар жок. Аз го дипломумдун саны деп, дагы бир экини коштум. Бизде билим анча эмес деп тентип жүрүп, чет өлкөлүк окуулардан чогулттук диплом деген барактарды, а иштен дагы деле