Улуттук талантыбыз
Илгери акыйнек айтып урушчу дейт . Кемсинтүү басынтууну салтка айлантып, аны улуттук каада салтка кошуп алганыбыз эле, негизи эл катары башка элдерден канчалык улуу экенибизди албетте билдирет. Кийин сойус аркы беркиси келип, камунисттер эмгектен качканды, пикири Сталин сонун, Ленин укмуш дегенден башканы гезити радиосу менен жамандап, ар калем кармап шалбырата маданий сөгө алганга айдактатып, бу шылдыңдоо, жектөө дегенди кудайга шүгүр, кыйла эле өркүндөттүк. Кийин орустар менен ажырашканы (азыр деле анча мынчада бир түнөгөн, бирок эл көзүнө ажырашкан түгөйдөй болсок деле) сөз эркиндиги деди эле, аны биз бирөөнү жөн жерден гөттөө эркиндиги дедик да, шатырата эле сөгүшүп кирдик. Ошентип токсондордо кемсинтип, сөгүп анан мушташа кеткен деген үч деңгээлди дароо аттадык. Эми болду го, жетээр жерибизге, кирээр тешиктин тереңине кирдик го десек, жок бар экен дагы ылдый түшчү, бу заман менен кошо ар балээси чыгып, чеги ушул дегендердин чексиз экенине да билине баштадыбы, айтор интер